De regel van Meeussen ("Meeussen's rule") is de naam van een speciaal geval van toonreductie in de Bantoetalen. De toonverandering die erdoor wordt beschreven bestaat in het dalen (→ L) van de laatste toon van twee opeenvolgende hoge tonen (HH) in sommige contexten, waardoor het patroon HL ontstaat. Het fenomeen is genoemd naar de bantoeïst Achille Emile Meeussen (1912-1978), die het fenomeen voor het eerst beschreef. In fonologische termen kan het fenomeen worden gezien als een speciaal geval van het Obligatory Contour Principle.